Dementia

P.T.H. Feldbrugge

Hoe zou het zijn om te vergeten
wat je gisteren nog dacht
Hoe je heet ook niet meer weten
of dat er iemand op je wacht?

Heeft ademen überhaupt nog zin
als vreemde handen jou verzorgen
Heb je gevoelens binnenin
verwacht je nog de dag van morgen?

Kijk je uit naar een kopje thee
wil je voelen, dansen, springen
of ga je met de mensen mee
die jouw melodietje zingen?

De warme vlam die je eens was
is nu gedoofd, de lont bekoeld
prikkels ketsen af op glas
wordt deze pijn door jou gevoeld?

Ik grijp je hand en druk hem krachtig
mijn energie verlaat zijn baan
en in jouw ogen, eens zo prachtig,
verschijnt ineens een zilte traan.

Is er dan hoop, daar binnen in je
is er herkenning, van weleer?
je kijkt me aan en plots begin je
naar me te lachen: je weet het weer!

Je bent dichtbij, maar onbereikbaar
uit je ogen verdwijnt de glans
met de dood is het vergelijkbaar
dit slopend leven biedt geen kans

hoe zou het zijn de dood te vragen
jou te helpen klaar te staan?
dit lijden wil je niet meer dragen
je vindt het tijd om heen te gaan