Gewoon vervelen
Gewoon vervelen
Zo jong en klein
En dan die pijn
Twee kleine ogen
Zo intens bewogen
J vraagt; waarom
En zegt verdrietig: Kom
Kom in mijn armen
Om je te verwarmen
Na weer een kuur
Vaak zelf overstuur
Blijf je maar vragen
In die zware dagen
Hoe lang nog Heer
Dit doet zo’n zeer
Red toch mijn kind
Zodat het rust vindt
En niet wordt geremd
Maar weer blij gestemd
Zonder kanker speelt
Of zich gewoon verveeld
Zonder te zijn gebonden
Door slangen verbonden
Voor de zoveelste kuur
Van weer een paar uur.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-06-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Gertjan van der Kraan (Actief sinds: 31-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gewoon vervelen’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.