nachtdienst
liggend op de afdeling
voor al die lieve mensen
die als bij heldere hemel
het virus ongezien trof
zag ik jou stil daar liggen
vluchtig kennis gemaakt
vroeg ik jou hoe het ging
waarop jij graag vertelde
van hoe mooi het leven
lief als jouw kinderen was
uitgebreid verhaalde jij
over jouw dierbare vrouw
die jij niet lang hiervoor
zelf de weg al zag gaan
naar de overkant van tijd
niet even stond je stil
bij jouw ziekte of welzijn
uit alles wat jij vertelde
bleek het mooie leven
jou klaar en voltooid
bang voor het afscheid
het los- en achterlaten
vertelde mij de hoop
die jouw ogen blikten
was jij stellig zeker niet
eerder keek jij reikhalzend
naar niet meer hoeven zijn
zocht jij de deur of trap
naar de eeuwige opgang
die nog niemand bouwde
met op het nachtkastje
als altijd naast je staand
jouw vrouw op een foto
wacht je op het moment
de laatste adem snakkend
engelen zo weet je zeker
zullen jou daarheen dragen
waar mensen alleen komen
om onvergankelijk te rusten
wanneer de reis ten einde is
gisteren elkaar nog vreemd
zitten wij nu alleen en samen
elkaar bij de hand houdend
tot oneindig tikkend lijkend
ten slotte de tijd jou passeert
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Verdicht in coronatijd | 9 april 2020 | Gebaseerd op het verhaal van Esther Hoogendoorn, oncologieverpleegkundige in het Amphia Ziekenhuis in Breda. Normaal werkt ze op de oncologische maag-, darm-, leverchirurgie, maar nu vooral op de covid-19 afdeling.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nachtdienst’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.