Innig gesprekje

Ron Dietvorst

Filosofisch verweesd
alsof ik bén geweest
ik ben het verleden
het vergankelijke
niet meer het heden
vergeet van hier tot daar
weet niet meer waar
sinds je voorgoed van me ging
in die akelige paars-grijze asurn
op de schoorsteen staat dat ding
dat ben jij daar in de pot op de hoek
en nu is mijn schoon ondergoed zoek
was je mijn goed niet meer vanaf nu?
en het regent, waar staat de paraplu?
welk pilletje moet ik straks ook weer nemen?
waarom nam je dan toch ook de benen?
laat maat, ik bel de kleinkinderen wel even
zie de toekomst toe met angst en beven
had jij dat ook? toen ze je kwamen halen
heb je het goed waar je nu bent?
is er een beetje leven in de tent?
ik vind het niet prettig in dit huis alleen
en ik geraak er maar niet overheen
de dokter sprak over inschikkelijk
maar ik mis je zó verschrikkelijk
wij hadden het toch zo goed tezaam
er is geen leven meer in de kraam
nog even een boodschap voor je doen
ik breng je lekkere koekjes mee, tegen noen.