«»
van je koperen bed
en zie hoe je traag
wegzakt in het drijfzand
dag na dag gestaag
het leek nog pas gister
dat wij twee tekenden
in het trouwregister
voor onze bruiloft
en introkken in onze loft
ziekte heeft je ingehaald
veel sneller dan je dacht
heeft hij je gekielhaald
hij vreet je op van binnen
je bent niet meer bij zinnen
weldra leef je als een plant
met alleen nog een zwakke pols
vroeger zo'n kei, zo markant
hoop dat je weldra uit je lijden
verlost wordt, ik treur om je verscheiden.
De aftakeling
Zit op de harde randvan je koperen bed
en zie hoe je traag
wegzakt in het drijfzand
dag na dag gestaag
het leek nog pas gister
dat wij twee tekenden
in het trouwregister
voor onze bruiloft
en introkken in onze loft
ziekte heeft je ingehaald
veel sneller dan je dacht
heeft hij je gekielhaald
hij vreet je op van binnen
je bent niet meer bij zinnen
weldra leef je als een plant
met alleen nog een zwakke pols
vroeger zo'n kei, zo markant
hoop dat je weldra uit je lijden
verlost wordt, ik treur om je verscheiden.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-01-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Ron DietvorstActief sinds: 18-05-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De aftakeling’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.