Geestesziek
In de doolhoven van haar geest
ging zij geregeld op queeste
want leegtes die spookten in haar brein
en berokkenden pijn
leemte en gemis, rilling en beving
ontbreken van herinnering
ze peinigde haar verstand
als ze zat op de bedrand
waar was ze, waar moest ze naar toe?
ze wist niet wanneer, ze wist niet hoe
het leek wel op een ziekenhuiskamer
tralies voor het raam, had ze maar een hamer
had ze iets vreselijks op haar geweten?
ze zou het niet weten
het was blank van boven, ijl en leeg
en ze gilde tot het geluid de gehoorgrens oversteeg
bewakers en verpleegsters renden naar binnen
keken haar aan, als was ze buiten zinnen
ze grepen haar arm en gaven haar een spuit
ze zonk weg, en hoorde haar eigen gegil nu heel luid
ze spoten haar plat
en dat was dat
dwangbuis aan
weer een leven naar de maan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-01-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Geestesziek’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.