Onbeschrijfelijk leed
Zo zuiver, zo puur
zo vol met vuur
en wat je bracht
met zoveel kracht
met finesse
en zoveel souplesse
met gepaste trots
nu zo plots
weggevaagd, weggeplukt
uit het leven weggerukt
je leven had nog maar net een start
nu is alles leeg, zwart
wat je achterlaat is gemis en verdriet
niets dan treurnis in het verschiet.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onbeschrijfelijk leed’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.