stukjes tijd
ik haalde mijn
kamer leeg
sprokkelde veel en
nog meer bij elkaar
ouder dan stokoud
was ik
ik fietste tegen
stormen en
demonen in
hard nog harder
om ze meer dan
vóór te zijn
ik keek geschokt
naar het jasje een
dun bedrieglijk
laagje dat als een
kille bomjas heel
mijn hart omsloot
we dachten vroeger
weinig aan de dood
jij en ik wij
bleven bij elkaar en
delen nu de liefde
in kleine stukjes tijd
de hond blaft
kwispelt hij wil
hop naar buiten
om zonder uitstel
te rennen en te ruiken
te poepen in het bos
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-12-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
j.eizo (Actief sinds: 05-05-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘stukjes tijd’ van j.eizo zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.