INLOGGEN
«»

Vergeten

In zijn mozaïek van het geheugen
huisde waarheid maar ook leugen
het had weinig om het lijf
een grijze massa diende als harde schijf

een miljard filmpjes en beelden
kon hij zich ogenblikkelijk inbeelden
vooral van eertijds, maar dat van vorige week
die wandeling langs de beek

wist hij niet meer, was hij kwijt
en dat hij gisteren had gekarweid
daar had hij geen sjoege meer van
hoewel zijn dochter nog had verteld over dat bouwplan

hij was bang dat hij vergeten zou
hoeveel hij had gehouden van zijn vrouw
alles moest hij nu alleen doen, de was en de plas
hij vergat zo veel, boodschappen, het gat in zijn jas

na wat nadenken en wat gemijmer
kwam dat woord weer; Alzheimer
zou hij dat hebben?
of zou dat nog wegebben

hij moest zijn kleinzoon nog bellen
en de tomaten nog pellen
want ze kwamen straks spaghetti bolognese eten
of was dat morgen, hij was het weer vergeten.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-12-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Ron Dietvorst
Actief sinds: 18-05-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vergeten’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.