Mee leren leven
De lamp van het verstand
brandde niet meer constant
werkte met gehaper en veel gesteun
hand in hand met de slechte heup en gekreun
eertijds zo intelligent en zo vief
nu rooft elke dag de tijd als een dief
alleen de vroege herinneringen
blijven in het kindse hoofd malen en zingen
de heldere wakkere vlam van het denken
en van de rede kun je me niet meer schenken
toch die spaarzame momenten van genot
delen wij samen al ben je soms een brompot.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-11-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mee leren leven’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.