Weg is de vlam van het verstand

Door: Ron Dietvorst

Spontane lach in de wacht,
wanneer ik je zo zie, met ontbeerde kracht,
je nietszeggende blik, voor altijd leeg,
verstand verdwenen, het teken veeg,

waar is je geheugen zo fotografisch, en je fabelachtig brein van weleer,
weggespoeld met deze demon, die geesten leeg vreet, als een kloppende zweer,
bewaren kan ik alleen de herinneringen, zoet en puur; ik sluit ze in mijn hart,
de toekomst is zwart, en beladen met smart.