Tinnitus, stil verdriet

Gertjan van der Kraan

Tinnitus, stil verdriet

Ik leef voor mijn gevoel alleen
En houd me al jaren op de been
Wie begrijpt wat ik blijf horen
Het dagelijks suizen in mijn oren
Wat al vele jaren gaande is
Daardoor de stilte heel erg mis
Er over praten lukt haast niet
Dat vergroot mijn stil verdriet
Geluid wat anderen niet horen
Jouw leven dagelijks blijft storen
Maar ik wil gewoon niet klagen
Wat zo lijkt op aandacht vragen
Ook al heb ik zo veel jaren pijn
Bekendheid van Tinnitus is zo klein
En had ik meer moeten zeggen
Door mijn klachten uit te leggen
Het veel meer aan moeten geven
Zodat het bij anderen gaat leven
Maar ik kon het gewoonweg niet
En zo groeide mijn stil verdriet
Vreemd wat er bij mensen leeft
En wat zo weinig aandacht heeft

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 08-04-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Gertjan van der Kraan (Actief sinds: 31-10-2014)

Informatie bij het gedicht

Dubbel lijden; fysiek vanwege de aandoening en mentaal door de onbekendheid.

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Tinnitus, stil verdriet’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.