Zo ineens

René van den berg

Zo ineens..

Zo ineens ben je ernstig ziek...
Zo ineens een patiënt en anders niet...
Zo ineens word je iedere dag bestraalt..
Zo ineens een chemokuur belangrijk is dat het helpt en niet faalt...

Feit is dat je moet vechten voor je leven...
Feit is dat je je vechtlust niet moet verliezen en nooit op moet geven...

Zo ineens krijg je alle aandacht van iedereen...
Zo ineens komt er van alles op je af maar het liefst ben je alleen...
Zo ineens moet je nadenken over je leven...
Zo ineens is je toekomst een andere toekomst die jou was gegeven..

Feit is dat je ziek bent daar verander je niets aan...
Feit is dat je moet proberen positief in het leven te blijven staan..

Zo ineens staat heel je leven op zijn kop...
Zo ineens moet je knokken voor wat je waard bent geef nooit op...
Zo ineens wil je wegvluchten maar je kan nergens heen...
Zo ineens voel je je klein en nietig je bent tenslotte niet van steen...

Feit is dat ook voor jou en je gezin het leven doorgaat...
Feit is dat zij er voor je zijn en dat je er niet alleen voor staat...

Zo ineens valt alles om en is alles anders dan je had verwacht...
Zo ineens heb je kanker en daar moet je mee dealen dag en nacht...

Feit is dat je leeft zoals je leven wil en daarin heeft niemand het program...
Feit is dat je dit zal overwinnen en verder geen gezeur of gedram...

Zo ineens komt de dag dat deze vreselijke ziekte het van je zal verliezen...

Feit is dat je op die dag weer voor je eigen leven kan gaan kiezen....

René’s Gedichtenhoek