INLOGGEN
«»

Spygocronisch

Ik ben wie ik ben
Doe wat ik wil
Voel me alleen
Sluit me op voor iedereen
En zie toch alles om me heen
Verveeld van de dingen die ik doe
Wil vanaf van dit gedoe
Niets maak me blij
En toch zonder men weet
Of gevoel heb ik iedereen aan men zei
Zonder liefde aan mij zei
Voelt alles ongewenst
Gehaat en marginaal
Zo ben ik niet doe voor iedereen
Een heldendaad
Sta ik voor jan en alle man paraat
Maar door al die tegenslagen
Wordt ik moe teleurgesteldheid
Slaat de vermoeidheid toe
Komt er aan alles slijt
Met spijt in mijn ogen
Wil ik terug keren
Maar leven in het donker
Slapen in het licht
Is dit wat mijn weg verblind

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-11-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Puttie
Actief sinds: 13-11-2017Informatie bij het gedicht:

Langzame vermoeinde tocht naar hoop geluk en liefde een strijd van een leven van een mens met skizofrenie die alles verloor door zijn chronische ziekte. Met iets dat nooit zal weerkeren. Is er dan toch nog hoop op een terug normaal leven en zou die ooit de werkelijkheid kunnen realiseren. Laat ons hopen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Spygocronisch’ van Puttie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.