INLOGGEN
«»

De laatste waan


de laatste waan


het windgedicht
over mijn vrind
stormt ook een
menselijk gezicht

ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen

had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan

wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten

liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop in
gezwollen rivieren

kon hem niet bedaren tot zijn
stormpsychose was uitgewoed
platgespoten zond hij mij
een vrijwel windstille groet


wil melker
29/10/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-10-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De laatste waan’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.