Iets
Iets
Je wordt zo moe van al het praten
Hebben ze werkelijk niet in de gaten
Dat je verward bent in al je gedachten
Bij het snel afnemen van je krachten
Nu je weet dat je snel sterven gaat
In gedachten je geliefden achter laat
Je kan toch niet in opdracht gaan geloven
Ondanks alles wat ze zeggen en beloven
Na alles wat je door mensen is aangedaan
Die nu zelf nog sterk in het leven staan
Maar verandert dit je omstandigheden
Op de drempel van toekomst en verleden
Je gelooft heus wel dat er iets bestaat
Een “iets” waar je nu zelf naar toe gaat
Iets wat voor een ommekeer gaat zorgen
Met het oog op vandaag en van morgen
Iets wat vrede en rust zou kunnen geven
In het toen, nu en toekomst van je leven
Heb je ooit in gebed iets durven vragen
Zonder steeds weer over iets door te zagen
Zeg gewoon dat je moeilijk kunt geloven
Dat er een God is, die ver daar boven
Aandacht heeft voor jouw manier van leven
Doordat je Hem niet de eer hebt gegeven
God denkt gelukkig niet zoals de mensen
Hij heeft voor vergeving geen rijtje wensen
Zoals je manier van leven over bepaalde tijd
Hij wil alleen dat je eerlijk je zonden belijdt
Verwacht niet dat Hij je dan “iets” zal geven
Geloof; Hij geeft je alles, een Eeuwig Leven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-05-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Gertjan van der Kraan (Actief sinds: 31-10-2014)
Informatie bij het gedicht
Op de grens van dood en leven
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Iets’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.