Koninklijk kerkhof
KONINKLIJK KERKHOF
Toen Meneertje Liefde van het veld werd gehaald, en bedremmeld moest toekijken langs de zijlijn,
hoe zijn vervanger monstertje zwart dwaalde en - holde - op zijn koninklijk terrein,
kwijnde Meneertje Liefde heel diep weg, tot amper een schimp van zichzelf,
begroef achter zijn handen een gezicht, opdat hij niet zien kon,
hoe Monstertje Zwart zijn alles tot kerkhof vertrapt.
En wanneer monstertje zwart dan van ‘t veld - gaat -
en Meneertje Liefde weer ‘t veld op kan,
is niets meer zoals het was,
en ook al weet hij goed,
dat meneertje zwart
toekijkt,
ploetert hij
en zwoegt hij,
omdat Meneertje Liefde
aan deze ene kant van de zijlijn…
weet ik helemaal niet wat ik anders doen kan,
dan weer op zoek te gaan naar mijn koninklijk terrein.
AD
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-10-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
AD (Actief sinds: 08-10-2015)
Informatie bij het gedicht
Depressie. De slingering tussen goede en slechte periodes.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Koninklijk kerkhof’ van AD zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.