Dement

Willem Bernardus Tijssen

Ik sta op, maak mijn toilet.
Ik voel weer die spanning,
Die mij aan het denken zet.
Ik probeer mij te herinneren,
waarom dit ook weer is;
Maar realiseer mij, dat ik
In mijn geheugen iets mis.

Ik ga over straat en voel mij naakt.
Ik doe mijn inkopen, mijn brein kraakt.
Ik denk na over de dagelijkse dingen,
Maar ben vergeten, waarover deze ook weer gingen.
Kennelijk is mij bekend, ben ik toch een beetje dement.