soms zijn ze stil daarboven
er huilt iets op de gang
treden kraken gisteren
geritsel achter het behang
in hoeken hoor ik knisperen
ik ben niet bang en sluit
mijn ogen, wat hoorbaar
is moet stilte gaan beloven
want ze wonen hier allang
ik ken mijn vrienden al een tijd
soms zijn ze stil daarboven
af en toe komt haat en nijd
is er weer ruzie uitgebroken
dan schreeuwt de een
de ander dreigt met wanhoop
een derde jaagt ons op en maakt
de relatieve rust voor iedereen kapot
ik geef ze onderdak en kost
mijn hoofd is ook hun buiten
maar niemand speelt de baas
anders kan die naar zijn leven fluiten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘soms zijn ze stil daarboven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.