in ongenezelijke rouw
ik zie het mes
de gaten in mijn lijf
het isotopentijdverdrijf
dat cellen lam slaat
door ze te bestralen
de gezonde zullen
het wel halen de rest
gaat dood verkleurt van
rood naar grijs en grauw
in ongenezelijke rouw
ik ben geen wandelende bom
die barst na de halveringstijd
de geiger blijft in veilig tikken
het leven geeft me nog respijt
kan me nu echt niet laten stikken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in ongenezelijke rouw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.