INLOGGEN
«»

Ontrouw

Hoe doe je het toch: telkens iemand bedonderen?
ik blijf me steeds verwonderen,

eens was ik je lief,
een kleine hartendief,

maar op den duur krijgt een mens dat toch in de gáten!
poeh, dat interesseert jou niks of niemendal; jij ziet daarin geen graten,

je vademecum van smoezen lijkt onuitputtelijk,
de waarheid is: ik vond jou vroeger echt begeerlijk,

maar de glorie van weleer is verslenst, verslonst, je bent een regelrechte slet,
zonder eer, gewetenloos, zonder eigenwaarde, besmet,

de tedere gevoelens die ik vroeger koesterde zijn verdwenen en - ik kots nu en ik gruw -
hebben plaatsgemaakt voor stemmingen van verachting en afschuw,

met de gevoelens van een koud en stijf stenen standbeeld beëindig ik wat was onze relatie,
het is maar goed dat niet elke vrouwspersoon er een is van jouw kwalijke reputatie.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-09-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Ron Dietvorst
Actief sinds: 18-05-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ontrouw’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.