«»

de ambtsbekleder

lang aangeklopt
aan een gesloten poort
het antwoord had de stomheid
van een vis
ze lachten me uit
zonder gezicht
de dagen prikken in mijn flanken
ze willen slachten

mijn armen voelen zwaar
mijn maag een bal vol vuur
maar met de blote hand
kan ik niet op tegen een tank
gebalde vuisten
in uitgebreide zakken
de som van de beschaving
voor de kleine man
en knarsen
maar wat beginnen
tegen hun naamloosheid
hun streken in naam van onbekende wetten
die schuiven als een gletsjer
was schelden maar een optie
dat lucht op
maar ouders, meesters, predikanten
hebben onzegbaar uit je mond geslagen

je staat verstomd
je tintelt
ze zijn buiten bereik
van handen
ze leven achter wanden
van onbreekbaar glas
uitgerekend, getekend
niets aangerekend
de hobby is de ergernis

ze krijgen bij het afscheid een presentje
voor betoonde moed
verlaten dan het slagveld
en vallen in het zwarte gat
want als ze ergeren........