Mankind
Layer by layer, a lump of clay through which light transcendent
Feeds itself with a photon, but can’t bear a vocal sound
Travels through space, but can’t go to far.
Dust holds it back, gravity keeps it down
Cannoned between ashes, stuck between Kane and Abel. Help I can’t get out!
Luckily there is the last layer, super thin, that pushes all fear inside.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Clay (Actief sinds: 06-04-2019)
Informatie bij het gedicht
De mens, gemaakt van klei, zo kwetsbaar en doorzichtig. Voedt zichzelf met zonlicht maar kan geen woorden (stemgeluiden) verdragen door zijn trots. Wil altijd meer, ook naar de ruimte gaan, maar hij komt niet ver omdat het aardse en de zwaartekracht hem tegenhouden. Met het aardse wordt het contact met anderen mensen bedoeld. Verstrikt raakt de mens in relatie met anderen, de competitie, jaloezie en afgunst. Het menselijke beangstigd hem. Hij wil eruit. De angst slaat toe, maar gelukkig kan hij die verdringen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mankind’ van Clay zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.