Vrouwen

Pancreas

De vrouw


Hoe hard ik ook mijn best doe, hoe erg ik er ook voor strijd: het is me echt nog nooit gelukt, en ik verspil alleen maar tijd.

Mijn kennis dat is prima, dat is iets waar ik op vertrouw. Maar van één fenomeen zal ik nooit iets snappen en dat is dus de vrouw.

Wat 'ja' is, is dus 'nee' en soms ook andersom.
Zeg nou gewoon wat er is, of ben ik nou zo dom...?

Bij kleding vraagt ze mij mijn mening en tot mijn grote schrik, krijg ik de vraag na mijn oordeel: "je vind me dus te dik...?"

Als ik vraag: "goh, is er iets?" en ik krijg als antwoord "nee". Dan denk ik dat het goed is, en zit ik verder nergens mee.

Achteraf is er van alles mis, de wereld is te klein. Dan krijg ik allemaal verwijten en was het allemaal maar schijn.

Er zijn nog zoveel dingen die ik niet begrijpen kan. Ik denk dat het een complot is: het moeilijk maken voor een man.

Toch hou ik echt van vrouwen, ookal is het soms een hel. Het klinkt heel vreemd en heel erg raar: maar dat begrijp ik dat weer wel...




Pancreas

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 05-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Pancreas (Actief sinds: 30-11-2017)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Vrouwen’ van Pancreas zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.