Xantippe

Geert Messelis

de wind speelt zachtjes
met de avond
haar stem klinkt hard
aanmanend
het hoekige drukt
op het zachte golven
van het land
'waar is je hand'
de velden kennen leegte
alles speelt binnen
buiten staan er huizen
die niemand hebben
om te leunen
'waar is de sleutel'
ze roept mijn naam
maar ik wil niet gevonden
hooghartig is ze verborgen
in de wolken
ze schuilt diep in haar woede
maar verspreekt zich niet
ze spreekt niet
alleen het blikkeren van haar ogen