WISSELEN.

Cock van den Berg

WISSELEN.

Ze liep eerst heel erg te huilen,
De melktandjes vielen uit haar mond.
Daarna was 't nog wel steeds pruilen;
Was ze misschien niet zo gezond?
Neen, het wisselen van tandjes, dus verruilen.

Met 't zwemmen wilde 't maar niet lukken,
Steeds tikte ze als laatste aan.
Met die anderen scheelde 't stukken,
Die waren sneller op de baan;
Maar op de wisselslag won ze zonder nukken.

Je kon er echt geen peil op trekken,
Wilde hij nou dit, of misschien wel dat
En als je 't wilde checken,
Dan was er altijd wat.
Wisselvalligheid was één van z'n gebrekken.

In de bioscoop valt 't niet mee,
Dan heb je zo'n lange voor je neus
En vraag je je buurman heel gedwee,
Kunnen we wisselen van plaats, ouwe reus,
Dan ben ik heel tevree.

De dokter had 't voorgeschreven;
Het gaf je lichaam veel esprit;
Je deed 't maar met angst en beven,
Deze wisselbadentherapie.
Eerst koud en dan weer warm; dat deed je leven.