NATUUR.

Cock van den Berg

NATUUR.

Het bleef maar constant plenzen,
Een onophoudelijke zware regenval.
Zwaarmoedigheid trad in bij alle mensen;
Het leek op een gigantisch tranendal.
Zo'n Nat-uur zou je toch voor niemand wensen.

Van tekenen was hij bezeten,
Hij tekende alles wat hij zag;
Het liefste tekende hij naakte reten
Met corpussen van modellen van alledag.
Hij tekende naar de Natuur, moet je weten.

Zij was plotseling vertrokken,
Had ik misschien iets fouts gezegd?
Ik had haar toch niets kunnen ontlokken,
Dus haar vertrek was onterecht.
Als ik haar Na-tuur zie ik haar nog net de hoek om sjokken.

Ben je steeds aan huis gebonden,
Blijf je steeds maar in je stoeltje bij de haard,
Dat is toch eigenlijk wel zonde,
Want een frisse neus is heel wat waard.
Dus de vrije Natuur in met de honden!

Heeft men je bedrogen,
Dan zint dat wel op wraak, nietwaar,
Zelfs afgeperst en ook belogen;
Dan pik je dat niet van zo'n zwendelaar.
Maar, rancune is tegen je Natuur en je gaat 'm zelfs mogen.