DE VLINDER

Michel Rietbroek

DE VLINDER ...

Zeven kleine kleutertjes die zaten in de wei.
Zeven kleine kleutertjes lachend op een rij.
Die zeven kleine kleutertjes , die hebben grote lol.
Die zeven kleine kleutertjes gaan zingend uit hun bol.

Ze giegelen en klappen , in hun handjes op de maat!
En zingen over het rupsje , die zijn coconnetje verlaat!
Dat liedje is een versje , die alleen een kleuter kent.
En die je alleen mag zingen , als je met zeven kleuters bent!

Het liedje van het rupsje , met duizend pootjes op een rij.
Het versje van het rupsje , die een vlinder werd in Mei !

Dat rupsje zocht een blaadje , die vast zat aan een boom of plant.
Zodat zijn coconnetje kon hangen , aan een blaadje onder de rand.

En toen hij eindelijk was geworden , van zijden rupsje tot een ѐѐndagsvlinder.
Wilde hij alleen nog maar , .... Vladderen ! .... Zonder al teveel gehinder.
Want een vlinder heeft niet veel tijd , dat is nu eenmaal zijn levenslot !
Hij is er maar voor even en gaat al snel kapot.

Dus brengt ie gauw een lachje en wat bewondering naar het leven.
Want een vlinder die fladdert , ... Die fladdert maar voor even !

Daarom zingen de zeven kleutertjes vrolijk het liedje , over de vlinder van ѐѐn dag.
Want als die vlinder vliegt en fladdert , dan brengt ie de gulle giegel lach !

Een versje over de kleutertjes die zingen in het leven.
Die klappen voor het vlindertje , die fladdert voor heel even !