Een vlammend hart

Patros Fibros

 Gebekt zijn we allemaal,
 De ene groot een de ander klein.
 Soms is het een hels kabaal,
 Soms de stilte zo fijn.

 Wees wie je wezen wil,
 Niemand is zo uniek als jij.
 Wat maakt nou eigenlijk het verschil,
 We leven allemaal in één grote maatschappij.

 Ik denk er nu wel anders over,
 Ach, ik ben niet echt van het zwammen.
 Uiteindelijk is het zover,
 Mijn bevroren hart gaat weer vlammen.