Gelooid tot op gebeente
de zon verdampt
de mensen op het plein
en blakert het gesteente
ze rusten peinzend
aan de schaduwkant
gelooid tot op gebeente
de huizen hoog
de straten donker smal
warmte ademt traag verval
de luiken zijn gesloten
binnenplaats met groene rust
koelte die de warmte kust
stilte spreidt de zomer uit
vervaagt de middag in siësta
de zon is bij de voordeur al gestuit
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gelooid tot op gebeente’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.