de zelf rijdende auto
De zelf rijdende auto
Alleen nog enkele kleine mankementen
wat aangepaste verzekeringselementen
en we zijn klaar om nooit nog een voetganger omver te rijden.
Om elk euvel op de straat te mijden.
Hij knalt nooit nog ergens tegen op
alleen van een oude auto krijgt hij nog op zijn kop.
Ik bekijk het met gemengde gevoelens.
Ik wil natuurlijk geen ongevallen meemaken
of dat een boom mijn karretje in twee kan kraken.
Ik heb het leven veel te lief,
daarom mag mijn auto het van mij overnemen.
Kom ik zelfs goed thuis met een glaasje op.
Maar, ik hou er toch noch altijd van
zelf te rijden, eens lekker optrekken na een rood licht,
of cruisen in slow motion langs veldweggetjes
op een kalme zondag morgen
terwijl de zon opkomt
met goud in haar mond.
Zalig!
Claire Vanfleteren ©
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-07-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Claire Vanfleteren (Actief sinds: 11-01-2014)
Informatie bij het gedicht
Ik heb toch noch altijd lieve het oud systeem!
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de zelf rijdende auto’ van Claire Vanfleteren zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.