Een reikende hand
Gevangen
Niet meer onbevangen
Een wankelend fundament'
Niet weten wie je werkelijk bent
Verlangen
Naar weer onbevangen
Bruisend en puur
Weer levend vanuit vuur
Dat ergens heel diep verscholen
Nog enkel gloeit als een hoopje kolen
Wachtend op een vlam
Zodat het vuur weer branden kan
En dan ineens heel onverwacht
Is daar iemand die naar je lacht
Een reikende hand
Die gunt dat jouw vuurtje weer ontbrandt
Wat voelde als eenzaam en alleen
Voelt heel even als samen één
Gewoon uit liefde voor een ander mens
Kom jij voorbij en helpt mij met mijn diepste wens
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-09-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dennis Sturkenboom (Actief sinds: 19-09-2017)
Informatie bij het gedicht
Geschreven in een periode dat ik mij niet lekker en erg eenzaam voelde maar uit onverwachte hoek ineens op steun kon rekenen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een reikende hand’ van Dennis Sturkenboom zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.