INLOGGEN
«»

Maatje

Ik was jing jij was jang.
Samen waren we één.
Mijn beste maat.
Mijn beste vriend.
Altijd samen, nooit alleen.
Nu ben je er niet.
Ik hoefde je nooit te bellen, kwam je altijd tegen.
Altijd op het juiste moment.
Je liet me nooit alleen.
Ik was de gene die niet durfde.
Jij me een zetje gaf.
Zonder te weten waar heen ik ging,
Kwamen we elkaar altijd weer tegen.
Alsof je altijd leek te weten waarheen ik ging.
Allebei onze eigen omgeving.
Allebei onze eigen gang.
Vielen elkaar niet lastig.
Ouders die lastig deden, ontweken.
Ruzie, schreeuwen, tranen,
Alsnog hield het ons niet tegen.
Bepaalde zelf waarheen we gingen.
Maakte het onszelf moeilijk.
Brachten onszelf in moeilijkheden.
Gingen nooit rechtdoor moesten altijd een om weg nemen.
Allebei alleen, toch hetzelfde deden.
Van problemen moesten we niks weten.
Liepen er voor weg wouden er geen aandacht aan tranen besteden.
Huilen dat doen sukkels, waren geen watjes.
Het leven is hard.
Neem een zwaard, vecht er tegen.
Vlijmscherp mes, mij kun je niet steken.
Elkaars ruggen verdedigen.
Tegen iedereen logen, ze bedrogen.
Alleen zelf de waarheid wisten.
Elkaar de hand boven het hoofd hielden.
Ons niet interesseerde wat de ander deed als we maar levend terug kwamen van waar we waren geweest.
Het voelde veilig als je bij me was, ook al was je er niet.
Dat je dichtbij was, genoeg was.
Vertelde jou hele verhalen, over jongens, hoe me haar zat.
Je luisterde half.
Liet me ratelen, dat nodig had.
Samen op bed lagen.
Duwde me eraf, bedreigde je, jij de lol er wel van in zag.
Onze vriendschap, apart, sterker met de dag.
Jij zag me verdriet.
Hoe andere me uitlachte, trapte, dat wat ik niet zag.
Niet goed voor mezelf was.
Jij was de gene die het zag.
Agressief, hopeloos, toen zat.
Zorgen maakte, terwijl jij het net zo moeilijk had.
Stuurde me een lied.
Raakte me eerst niet.
Tot de 2e keer, het door drong.
Bang je kwijt te raken.
Het een schreeuw uit onzekerheid was, laat me niet vallen.
Zelf in hetzelfde schuitje zat.
Ik jou moest bereiken.
Trok alles uit de kast.
Jou aandacht zeldzaam was, zo egoïstisch als je was.
Net als ik.
We lijken zoveel op elkaar, toch ook weer niet.
Ook als ik je niet zie.
Weet ik dat je aan me denkt.
Niemand onze band kent.


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Verkruissen
Actief sinds: 08-05-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Maatje ’ van Verkruissen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.