In pijn geboren

wil melker

ik dacht je harder
dan een steen
je bent er geen

je hart klopt kunstig
woorden bij elkaar
emoties in een loos gebaar

je frutselt met gevoel
knijpt teksten fijn die
ooit in pijn geboren zijn

de afstand is te groot
om mensen van dichtbij te zien
slechts koelheid geef je bloot

je denken is meer zwart dan wit
nuances maak je dood
je reacties zijn nooit warm rood

kom geef me eens een lach
en spuug niet op mijn woorden
ik twijfel niet aan je gezag
misschien dat we ooit vrienden worden