«»
de trekken kunnen onderscheiden
in het vallend blad
haar stem weer mogen horen
in het lied van opgetogen koren
als de wind iets harder bidt
mijn wolken zijn weer grijs
bevolken anoniem de hemel
ze maken niemand meer iets wijs
de wereld strakt zich
in een kouder onbehouwen
alleen mezelf kan ik nog vertrouwen
seizoenen is zij met mij meegegaan
we bekenden vriendschap tot oneindig
maar zij heeft het leven uitgedaan
Bevolken anoniem de hemel
ik zou haar ogen willen ziende trekken kunnen onderscheiden
in het vallend blad
haar stem weer mogen horen
in het lied van opgetogen koren
als de wind iets harder bidt
mijn wolken zijn weer grijs
bevolken anoniem de hemel
ze maken niemand meer iets wijs
de wereld strakt zich
in een kouder onbehouwen
alleen mezelf kan ik nog vertrouwen
seizoenen is zij met mij meegegaan
we bekenden vriendschap tot oneindig
maar zij heeft het leven uitgedaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bevolken anoniem de hemel’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Vriendschapsgedichten
Nieuwste gedichten
- een vriend
- Voor een echte vriend/llover
- schenken
- [ Het gaat ]
- [ Wat is de prijs ]
- [ Ik tel mijn vrienden ]
Best beoordeelde gedichten
- Een vriend is iemand
- Dan krijgt drift de...
- Een roos wil ik je geven
- Eigen geluk of...
- Zonnetje
- De twinkeling in je ogen