De Burcht

Pastor

Nu het ijs gebroken is
twee gezichten zich richten
op vriendschap
neem jij me mee
je praat honderduit
en zegt ik ben
een beetje nerveus
moet nog even wennen
dat jij er bent

spontaan pak je mijn hand
verlegen kijk ik naar je
voel me ook wat verloren
je woont hier zo mooi
in de Vlaamse Ardennen

we lopen verder door
een fijne dag in mijn leven
ontroeren elkaar
daar op het pad
bij de burcht
waar de schelpen kraken

kijken naar de plek
waar jij was geboren
beklimmen de met spinrag
behangen oeroude toren

na ons afscheid
beloven we elkaar in gevoel
en taal te blijven raken

(voor Martine)