«»
Zon en duizend kleuren
bomen dwalen in het bos
stammen worden opgeslokt
verdwijnen in het groen
ze dragen zon en duizend
kleuren uit de tijd van toen
stenen breken los
markeren vage wegen
de rotsen zijn nog jong en
niet gebarsten van het ijs of
gladgeslepen door de regen
je wilt voorbij het bos
en met de bergen heersen
je ziet de bodem komen
hebt pijn omdat jouw deel
nog geen geheel kan zijn
ze kooien vrijheid
maar kunnen je niet aan
je wilt eigen stappen zetten
geen anderen die dat beletten
hun ogen laten je nooit gaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zon en duizend kleuren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Vriendschapsgedichten
Nieuwste gedichten
- een vriend
- Voor een echte vriend/llover
- schenken
- [ Het gaat ]
- [ Wat is de prijs ]
- [ Ik tel mijn vrienden ]
Best beoordeelde gedichten
- Een vriend is iemand
- Dan krijgt drift de...
- Een roos wil ik je geven
- Eigen geluk of...
- Zonnetje
- De twinkeling in je ogen