INLOGGEN
«»

Zon en duizend kleuren

 bomen dwalen in het bos
 stammen worden opgeslokt
 verdwijnen in het groen
 ze dragen zon en duizend
 kleuren uit de tijd van toen

 stenen breken los
 markeren vage wegen
 de rotsen zijn nog jong en
 niet gebarsten van het ijs of
 gladgeslepen door de regen

 je wilt voorbij het bos
 en met de bergen heersen
 je ziet de bodem komen
 hebt pijn omdat jouw deel
 nog geen geheel kan zijn

 ze kooien vrijheid
 maar kunnen je niet aan
 je wilt eigen stappen zetten
 geen anderen die dat beletten
 hun ogen laten je nooit gaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zon en duizend kleuren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.