daar is ze weer
daar is ze weer
ze draagt een oude grijze mantel
haar haren ongekamd,
de jaren van oude jongens krentenbrood
reeds lang voorbij
de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar
oud is ze … voelt zich ook zo
al doet ze voor de schijn
als was haar leven één groot festijn
ze kent de geur van nietszeggende liefdes
van oude dromen nooit uitgekomen
andermans verdriet, ze ruikt het
en springt daar bovenop
ze is dan blij dat ze niet alleen is
in haar eenzaamheid
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik ben leeg , heb niets meer te geven
want in al die eenzame nachten
waarin ze van niemand steun kon verwachten,
en haar oude ogen ( meestal in tranen )
weer eens hoopvol op mij waren gericht
zoog ze me leeg, verstikte ze mij
in wat zij –vriendschap- noemde
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik wil niet meer…kan haar eeuwige
klaagzangen niet meer horen
ik wil wel weer eens kunnen lachen en vrij
ademhalen …
of is dat te veel gevraagd ?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Fairouz (Actief sinds: 08-02-2014)
Informatie bij het gedicht
altijd problemen nooit eens plezier..tot de vriendschap me verstikte
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘daar is ze weer’ van Fairouz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.