Verbolgen daden

Paul Duyvesteyn

Ik duw stilte opzij
Streef gevoelens voorbij
Ontfutsel boze dromen aan de nacht
En heb zo schaduwkanten omgebracht

Ik wil rusten op een eiken bank van vrede,
mijn gedachten uiten in een zegenbede
Wil dat ademtocht wereldrumoer verzacht,
En zo innig hamert op ieders aandacht

Mijn woorden vloeien mee in een vredesrivier,
met een veer geschreven op perkamentpapier
Om ze bestendig tastbaar vast te leggen
En verbolgen daden vaarwel te zeggen