Een ster
Een ster.
Soms kijk ik naar de sterren.
Aan een hemel o zo blauw.
Ze wijzen ons een weg.
Door het hemelse heelal.
Soms zie ik sterren vallen.
En doe dan vlug een wens.
Dat wij zo kunnen stralen.
Dat wens ik voor elk mens.
Soms kijk ik naar de sterren.
En denk wat is dat fijn.
Dat je zo mooi kan stralen.
En altijd blij kunt zijn.
Je kent geen pijn en geen verdriet.
Geen zorgen en geen kwalen.
Je staat er elke nacht maar weer.
Om naar ons toe te stralen.
Soms kijk ik naar de sterren.
En denk vaak hoe het kan.
Dat zei: al zijn ze verre.
Hun licht zo stralen kan.
Het licht zo zuiver en zo mooi.
Zo schoon en onbesmet.
Het is of dat er onderling.
Op elkaar niet wordt gelet.
Ik wou dat alle mensen.
Van hier maar ook van ver.
Dat zij net zo gaan stralen.
Als van een kleine ster.
Dan zal ook deze wereld.
Heel anders kunnen zijn.
Dan zal ik weet het zeker.
Meer vrede kunnen zijn.
B.v.d.Zwaag.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-08-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Bé van der Zwaag (Actief sinds: 04-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een ster’ van Bé van der Zwaag zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.