Misschien

Helena W.

Hartverscheurend:
Los moeten laten wat onlosmakelijk verbonden is met ons hart en onze ziel.
Verdoofd door de werkelijkheid omdat de realiteit niet draaglijk is.
Hoop heeft plaats gemaakt voor onomkeerbare radeloosheid.
Alle grenzen van gevoel worden overschreden.
Zwarter dan het zwartste zwart, vormt een licht contrast tegenover de kleur van ons gevoel.
Alle relativiteit van geluk, gezondheid en rijkdom zijn verdwenen.
Wat overblijft is de ultieme wens om jou nog één keer in het echt te omhelzen en te laten weten hoeveel we van je houden.
De pijn die jou heeft verlaten.
Omhelst ons.
Hoe verstikkend het ook voelt.
Misschien.
Moeten we de pijn omarmen, verwelkomen, omdat het hoort bij het loslaten wat ons het meest dierbaar is.
Ons kind.
Misschien ooit.
Misschien.