Bloemen vergaan net als mensen

Dakoyria

Voor de ceremonie van jou in verband met
jouw verscheiden, bracht op verzoek ieder
een witte lange roos Jij kon die zo gaarne
lijden

Na alle stichtelijke woorden, het zingen en
jou uitvoerig prijzen, gingen zij als forse bos
als laatste de aula verlaten om naar jouw
woning te rijden

Waar ik hen opnieuw mocht aanschouwen,
al gauw bedenkend dat hun eenzelfde lot
beschoren zou zijn
Immers, niets blijft er eeuwig, alles vergaat

tot as.

Dakoyria, 2021.