INLOGGEN
«»

Memorium aan mijn zus, (+ 30-05-1993)

Nog steeds
Hoor ik je woorden,
Fluisterend uit je mond.
Draag zorg voor mijn kinderen
Ze zijn nog zo jong.
BLIJF!!!
Schreeuwden mijn ogen.
Maar je ging
Naar ’t eeuwig licht.

Nu, is je leven uitgewist
als golven over 't strand.
Verstrooid aan as,
verscholen in het gras
nog steeds ontmoet ik je gezicht,
bij iedere avond,
teder licht.

Je geest,
die ooit je lichaam droeg,
bewaar ik in mijn hart.
Je was het stervend leed,
gegroeid aan het eeuwig licht,
ontdaan van pijn en smart.

Je naam,
Je lief gezicht,
Gegrift,
In mijn hart van vlees
en bloed,
hoe kan ik je vergeten,
Ik wil naast je gaan
en staan
bij je strijden,
lijden,
je sterven,
je allerlaatste traan.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 24-03-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

yvette Vanavermaete
Actief sinds: 23-03-2019Informatie bij het gedicht:

Mijn zus zal ik nooit vergeten, dikwijls zie ik haar kinderen waarvan het jongste de ziekte van Down heeft en mijn metenkind is waar ik fier op ben. Nog steeds mis ik haar en heb nog veel verdriet. Misschien vind u me gek, maar ik praat nog met haar als ik eenzaam ben of vraag ik raad als ik aan iets twijfel. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Memorium aan mijn zus, (+ 30-05-1993)’ van yvette Vanavermaete zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.