Troosteloos

Soofro

Laat maar komen, laat het maar gebeuren.
Je weerstand biedt geen zekerheid meer.
De strijd heeft nu zijn onmacht .
In het verlies van het bewustzijn lig je hopeloosheid.
Je raakt het kwijt als los zand tussen je vingers.
Het verdwijnt en je kijkt het na.
Verstomd voel je de kracht van het verliezen.
De wortels hebben geen grond en liggen ontbloot.
Schrijnende pijn laten zich achter en tranen troosten je niet meer.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 11-09-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Soofro (Actief sinds: 02-03-2018)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Troosteloos ’ van Soofro zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.

Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.