Geen troost
Teveel raakte verloren aan geliefde mensen
en dingen en het eind nog lang niet in zicht...
Het ophouden van dit alles nooit kunnen
bedingen!
Je voelt werkelijk van alles maar kent nog
altijd niet die verlossende traan
Je zou dat wel willen, maar of stóppen dan
vlotjes zou kunnen gaan?
Je recht daarom maar weer je schouders,
heft je hoofd op, steekt de borst vooruit
Jíj zo verdrietig, ach wie niet?
Dóór ga je maar, troost nooit in het verschiet.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-09-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Geen troost’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.