«»
Niets ontroert me meer
Dan de onschuld
Van een mens of een dier
Niets maakt zo verdrietig
Als die blik in de ogen
Als de onschuld wordt afgenomen
En vermorzeld
Ogen die lijken te zeggen:
Waarom doe je dit ?
Waarom doe je me zoveel pijn ?
Je houdt toch van mij ?
Ik ben mijn onschuld verloren
En jij waarschijnlijk ook
Het is ons ontnomen
Het vertrouwen is geschaad
We worden langzaam harder
En weerbaarder
Onschuld
Is puur en zuiver
En kwetsbaar
De wereld verdraagt dit niet
En neemt het je graag af
Want jij moet worden
Zoals wij
En dat spijt me voor jou
En dat spijt me voor mij
Onschuld
OnschuldNiets ontroert me meer
Dan de onschuld
Van een mens of een dier
Niets maakt zo verdrietig
Als die blik in de ogen
Als de onschuld wordt afgenomen
En vermorzeld
Ogen die lijken te zeggen:
Waarom doe je dit ?
Waarom doe je me zoveel pijn ?
Je houdt toch van mij ?
Ik ben mijn onschuld verloren
En jij waarschijnlijk ook
Het is ons ontnomen
Het vertrouwen is geschaad
We worden langzaam harder
En weerbaarder
Onschuld
Is puur en zuiver
En kwetsbaar
De wereld verdraagt dit niet
En neemt het je graag af
Want jij moet worden
Zoals wij
En dat spijt me voor jou
En dat spijt me voor mij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 04-07-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onschuld’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen