Gabriel
Vol liefde keek de man haar aan
’t Gezicht getekend van verdriet
Zijn blik gericht op haar ogen
Verlangend naar een oogopslag
Naar een glimp van herkenning
Die hem zou vertellen, dat zij
Nog weet dat hij “Gabriel” is
Hij wilde zo graag nog een keer
Als zoon door haar gekend zijn
Niet de meneer van de koffie
En het uitje naar ’t restaurant
“Meneer kunt u mij naar huis brengen?
Mijn zoontje komt zo thuis uit school”
“Hoe heet uw zoontje?” vroeg de man
“Gabriel” antwoordde zij
“Ik hou zoveel van hem”
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 28-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Antje (Actief sinds: 23-06-2018)
Informatie bij het gedicht
Werkend in een verpleeghuis waar mensen die lijden aan dementie wonen, heb ik dit gedicht geschreven voor diegenen die hun vader of moeder verliezen of hebben verloren aan de ziekte dementie. Dat verdriet is groot, maar soms is daar toch de ouderlijke liefde die via een onverwachte weg als een lichtpuntje naar boven komt.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gabriel’ van Antje zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.