Het werd al donker
Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, het stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om me te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-03-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
Bundel 'Levenslijn'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het werd al donker’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.