Ontferming 1 & 2

Vincent Oostrijck

Ontferming 1.

Verdriet heb ook ik
Omdat ik mens ben
En omdat ik leef
Met leven komt verdriet

Huilen is lastig voor een man
Zo ook voor mij
Ik kom meestal niet verder
Dan waterige ogen
Of een eenzame traan

Maar als ik wel zou huilen
Dan huilde ik om:

Alles wat voorbij is
En dat nooit meer terugkomt

Alles wat pijn doet
En dat nooit weg lijkt te gaan

Ik voel verdriet
Om alles wat jou is overkomen
Lieve vrouw

En ook

Om alles wat ik zelf heb gevoeld
Toen ik jong was en van goede wil
Maar hopeloos verdwaald

Ik zag de uitweg niet meer
In dat labyrint
Van gedachten en gevoelens

Heb je ook verdriet
Om de onschuld die het leven
Ons heeft afgenomen ?

Vrees jij ook
Voor wat komen gaat ?

Voor alles wat onafwendbaar is ?

Mensen die ons gaan ontvallen
Afscheid
Vaarwel

Ontferming 2.

In het zorgcentrum voor ouderen
Lees ik de ogen
Van de bewoners
Als ik aankom in de ochtend

Ik voel de wanhoop
En de pijn
Die een nieuwe morgen brengt

En later komt ook de vreugde
Van het gezelschap
En van mooie muziek
Muziek uit hun jeugd

Hun levens zijn voorbij
Ze ademen in blessuretijd
Ik probeer de pijn wat te verzachten
Met een glimlach
Of een voorzichtige aanraking
En wat lieve aandacht

Plotseling een ervaring
Die religieus aandoet
Mijn ogen worden vochtig

Ik prevel een gebedje
Alsof de Verlosser hier is
In hoogsteigen persoon:

"Genade
Heb genade

Heer, ontferm u
Over deze mensen

En misschien
Als het gaat
Ook over mij"